Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Ο καλός ο Manager!

Είχα χρόνια να πάω σε παρέλαση να πω την αλήθεια...όμως αυτή ήταν η πρώτη του! Ήταν τόσο σημαντική για εκείνον που  παρόλο  που την προηγούμενη ημέρα τρέχαμε στα νοσοκομεία, γιατί είχε έντονο πόνο στην κοιλιά. Παρόλο που πονούσε σιωπηλά, παρόλο που ήταν χλομός κι ένιωθε καταβεβλημένος, παρόλο που έκανε ειδική δίαιτα κι ήταν νηστικός....πετάχτηκε σαν ελατήριο μόλις του ζήτησα να ετοιμαστεί και φύγαμε από το σπίτι με ένα πελώριο χαμόγελο!

Τον κοίταζα με τους φίλους του, πως μιλούν, πως αγκαλιάζονται, πως παίζουν και νιώθω τόσο παράξενα γιατί είναι πια μεγάλος...Μεγάλος!

 
Ο μικρός έφαγε τα λυσιακά του όντας απλός παρατηρητής στην παρέλαση κι άρχισε να κυκλοφορεί με αυτή την πονηρή φάτσα,


 
χαιρετώντας από μακριά τους φίλους του στους προσκόπους και στην μπάντα και φωνάζοντας το όνομα του αδερφού του σαν τον είδε να περνά.


Τελικά έπνιξε τον καημό του σε έναν κουβά  ζεστή σοκολάτα στο τέλος της παρέλασης...


Ο γιος μου έκανε παρέλαση!σνιφ...Μεγαλώνουμε.

 
Οι συζητήσεις μας είναι λίγο πιο "μεγαλίστικες" και καμιά φορά ιδίως με τον Άγγελο, οι ρόλοι αλλάζουν και μου δίνει κουράγιο για κάτι, ή μου λέει τη γνώμη του για κάτι και ξαφνιάζομαι γιατί είναι τόσο αλλιώτικο αυτό. Σύντομα θα γίνω μαμά ενός έφηβου!
Είναι απίθανο που γνωρίζω όλη την τρελοπαρέα και τους συμμαθητές τους και τώρα πια βλέπω διαφορές τόσο έντονες καθώς μεγαλώνουν παρέα.
Καμιά φορά τους παρατηρώ από μακριά και νομίζω πως μπορώ να δω τους άντρες που θα γίνουν.

Τους σκέφτομαι να έρχονται ξενυχτισμένοι με τους φίλους τους και να αδειάζουν ξημερώματα το ψυγείο.Τους σκέφτομαι να έρχονται σπίτι για Σαββατοκύριακο και να κουβαλούν  άπλυτα και παρέες και εγώ να είμαι η τρελομάνα, που θα τους φτιάξει παστίτσιο κι ο Πα ο πατέρας που θα πλύνει το αμάξι να το πάρουν καθαρό τα παιδιά....Οι μαντράχαλοι! Θα είμαι  αυτή που οι φίλοι τους, λίγο θα την ντρέπονται αλλά θα την θεωρούν "ξηγημένη τύπισσα"..."Είναι εντάξει η μάνα σου ρε συ!" Έτσι τους φαντάζομαι να λένε.Έτσι ελπίζω τουλάχιστον, ενώ  εγώ θα προσπαθώ να εξελίσσομαι και να μαθαίνω για να μην είμαι  ufo στις συζητήσεις, μαζί τους. Θα προσπαθώ να κερδίζω έδαφος για να συμμετέχω!
Κι ύστερα θα τους χαζεύω να χτενίζουν δυο ώρες το μαλλί για να βγουν ραντεβού με το amore,  θα τους παρατηρώ από μακριά να παίζουν τάβλι με τους κολλητούς τους να πίνουν, να τρώνε και να γελούν ανέμελοι με φωνές αντρικές και μετά θα λέω τη γνώμη μου για διάφορα, στον πατέρα τους σε στυλ πλάγιου κουτσομπολιού..."αυτή τη μικρή, πολύ σουρλουλού τη βλέπω..."

Με βλέπω να τηλεφωνώ στις άλλες φίλες μαμάδες και να λέω "πάλι τα ξημερώματα γύρισαν βρε, δεν κοιμήθηκα όλη νύχτα...μα κι εσείς γιατί τους δώσατε το αμάξι;"

Ο φίλος μας  ο Κώστας που είναι ένας φευγάτος μπαμπάς  τις προάλλες μου είπε: "βλέπω τον Άγγελο  σε μερικά χρόνια με piercing στο κάτω χείλος"... ο άλλος φίλος μπαμπάς που ήταν μαζί, μου λέει κοιτώντας με καθησυχαστικό βλέμμα:  "μην φοβάσαι θα έχει περάσει η μόδα μέχρι τότε..."
Τι αστείο! Καημένοι γονείς. Πόσους φόβους μας έχουμε να παλέψουμε για τα μικρά μας καθάρματα. Πόσες επαναστάσεις θα προσπαθήσουμε να καταπνίξουμε για να τους προστατεύσουμε! Πόση αντίδραση, πόση απόρριψη, πόση οργή, θα δούμε σε μάτια αγαπημένα...
 

Ο Πα, δεν μιλάει και ξέρω ακριβώς τι έχει στο μυαλό του. Σκεφτόμαστε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και μακάρι, μακάρι να βγάλουν όλη τους την τρέλα και να κάνουν ότι παλαβομάρα θέλουν! Μακάρι να χαρούν τη ζωή, το σώμα τους, μακάρι να νιώθουν την  ασφάλεια  να δοκιμάζουν και να ρισκάρουν και να χάσουν πριν να κερδίσουν. Μακάρι να μπορούμε να μην είμαστε οι προβοκάτορες των ονείρων τους, από φόβο μην πονέσουν, μην φύγουν μακριά μας, μην χάσουμε το ρόλο μας...Μακάρι να είμαστε το λιμάνι που θα ξαποσταίνουν μετά από κάθε τους ταξίδι...Μακάρι να είναι πάντα ασφαλείς παρόλο που μπορεί να μην ζουν με ασφάλεια! Μακάρι...

Σκέφτομαι μια καταπληκτική ομιλία του Γιάννη Καλογεράκη που είχα παρακολουθήσει πριν μερικά χρόνια όντας τότε μαμά στο Σχολείο της Φύσης, κι είχε πει κάτι φανταστικό! Στην παιδική ηλικία των παιδιών μας είμαστε οι manager τους. Ορίζουμε τα πάντα.Τι θα φάνε, τι θα φορέσουν, πότε θα κοιμηθούν, με ποιόν θα παίξουν... Μπαίνοντας  στην εφηβεία  αρχίζουν να γίνονται  ανεξάρτητοι, δεν  χρειάζονται πια manager. Τρώνε, ντύνονται, βγαίνουν, οδηγούν...όλα  μπορούν να τα κάνουν μόνοι τους...και τότε θα μείνουμε χωρίς δουλειά και ίσως και να μας απολύσουν από  manager τους...Απολυμένος γονιός πρώην  manager ζητά νέο ρόλο....

και τότε συμπληρώνω εγώ...έρχεται η περίοδος η πιο δύσκολη κι εύχομαι αντί να παίζω το ρόλο του έκπτωτου πικρόχολου πρώην manager γονιού που μένει πίσω μουρμουρίζοντας "πόσα έκανα για σένα" να έχω κρατήσει ζωντανό το πνεύμα μου και να τολμώ να ανοίγω νέα μέτωπα στη ζωή μου και να μπορώ να συνεχίσω να κυνηγώ όνειρα...έστω και τρέχοντας με το μπαστούνι!


Άλλωστε ο καλός ο manager είναι καλός ακριβώς επειδή φροντίζει να εκπαιδεύει σωστά αυτούς που θα τον διαδεχτούν. Ο καλός ο manager βγάζει λεφτά για να φροντίζει το καλό της εταιρείας του....κι όχι για να κρατήσει τη θέση του για μια ζωή.
Φροντίζουμε για το καλό της οικογένειας μας, εκπαιδεύοντας ταυτόχρονα τα μέλη της να είναι ανεξάρτητα κι αυτάρκη.
Γονείς ΚαΠα οι καλοί οι manager!!!και μόνο με τη βασική εκπαίδευση παρακαλώ...Η ιστορία θα δείξει αν είμαστε καλοί στη δουλειά μας, μέχρι τότε δουλεύουμε σκληρά, προσευχόμαστε κι αγωνιούμε.

Ω! Χαίρομαι.Χαίρομαι για τα χρόνια που έρχονται. Είμαι ευτυχισμένη σαν τα ονειρεύομαι, όσο ευτυχισμένη είμαι και με αυτά που ζω καθημερινά...κι αν κάτι είναι ζόρικο λέω "κι αυτό θα περάσει"...

Κι αυτό θα περάσει λοιπόν...και ως καλοί manager, ας οργανώσουμε ένα ακόμη δημιουργικό Σαββατοκύριακο....όσο έχουμε ακόμη δουλειά!!!
Φιλιά αγαπημένοι.
                                                                          Κατερίνα

33 σχόλια:

Litsa είπε...

Εγώ πάντως βρίσκομαι σε οίστρο εργασιών για το δημιουργικό Σαββατοκύριακο!
Αχ αχ αυτά μικρά σου που μεγαλώνουν και αργότερα θα κουβαλούν μαζί τους στις τρέλες και τα δικά μου (πολύ αθώα) πλάσματα αχ!
Σουρλουλού και λίγα λες για την κουπελούδα που θα τυλίξει τον μικρό. Από τώρα φαντάζομαι τη στιγμή που θα χτυπήσει το τηλέφωνο κι ένα κοριτσάκι θα ζητάει τον Φαίδωνα... Αλλά μάλλον θα έχουν κινητά ως τότε (φτου!).
Αχ κουράγιο μάνα, προς το παρόν ελάτε να το γλεντήσουμε παρέα, όσο είναι ακόμη μικρά κι αμούστακα...
Καλέ και τι ωραία μηχανή! Καλορίζικη!!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Με προβλημάτισες , με συγκίνησες , με αφήπνυσες Κατερίνάκι!
Εγώ το Σαβ/κο το έχω ήδη οργανώσει πάντως! Το μέλλον της εφηβίας μου φαίνεται ακόμα λίγο μακρινό αν και ξέρω πολύ καλά πως θα έρθει πριν καλά καλά το καταλάβω!
Αθήθεια...γιατί τους κόψατε τα μαλλιά; Μου άρεζαν μαλλιάδες;
Με γεια την φωτογραφική!!
Kahty by anthomeli

Ανώνυμος είπε...

Κατερίνα να τους χαίρεσαι...

Ο μικρός ειναι καρμπόν εσυ !!! και ο μεγάλος μοιάζει στο Πα , μοιρασμένα τα παιδιά.

Εύχομαι τα Πάντα για Πάντα για σας !!

Λένα

Dee Dee είπε...

Μπραβο στο παλικαρακι σου για την παρελαση!!!! Να ειστε καλα να τους χαιρεστε να μεγαλωνουν με υγεια και ξενοιασια! Και μεχρι να ανοιξουν τα φτερα τους μακρυα μας, ας φροντισουμε εκτος απο τις ταμπελες "μαμα-μπαμπας" να μην εχουμε ξεκρεμασει και το "γυναικα-αντρας" και να συνεχιζουμε να ειμαιστε ενεργοι σε αλλους ρολους (συζυγος, συντροφος, φιλη....)

Καλο Σαββατοκυριακο!!

yianna είπε...

καλημέρα ...έτσι σιγά σιγά ξεγλυστρούν απο την ζωή μας και έρχεται η μέρα που πρέπει να τα αφήσεις να φύγουν (δεν θα κλάψω δεν θα κλάψω) έχω και εγω 2 μικρούς νεαρούς σαν και εσένα και πολλές φορές διαβάζω τις σκέψεις μου στα λόγια σου..

Unknown είπε...

Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και βλέπεις τα ζουζουνάκια να μεγαλώνουν και να γίνονται ανθρωπάκια και μετά έφηβοι. Καλά, έχω χρόνια εγώ μπροστά μου αλλά σε καθημερινή βάση βλέπω και εγώ αλλαγές.Το σημαντικότερο να είμαστε πλάι τους στις επιλογές τους χωρίς να προσπαθούμε να επιβάλλουμε το δικό μας.

Unknown είπε...

Νομίζω ότι βλέπω εμένα: Να ΄΄θάβω΄΄ τα κλειδιά απο το αμάξι για να μην το πάρουν τα γόρια και σίγουρα......αυτη τη μικρή πολύ σουρλουλού την βλέπω. Ειναι η φράση μου με εκφράζει. Και επειδή εγώ έχω και κόρη τώρα πια.....''Αυτός ο πιτισρικάς δεν μου γεμιζει το μάτι''. χαχαχαχαχχα Καλημέρα Κατερίνα με τις υπέροχες αναρτήσεις!!!!

Craftlandgr είπε...

πολυ συγκινητικη η αναρτηση σου..σκεψεις που περνανε απο το μυαλο καθε γονιου,φοβοι,ανησυχιες...Και του χρονου να τα καμαρωσεις τα αγορια σου,καλα η φωτογραφια με την σοκολατα ΤΕΛΕΙΑ!!!!

Nasia είπε...

επειδή έχω γιο στην εφηβεία και νωρίτερα μανατζάριζα όπως εσυ ,μην ανησυχείς για τίποτα!αυτή η δουλειά δεν θα πάει χαμένη!εγγυημένο αποτέλεσμα!φιλάκια σε όλους σας!

...INA είπε...

Πωπω μ' έβαλες να σκεφτώ την φράουλα έφηβη και αμανατζάριστη! Τέλεια θα περάσουμε! Να δούμε με ποιές αγοροπαρέες θα τριγυρνάει και για ποια αγορομάνα θα είναι η "σουρλουλού" χαχαχα! Υγεία να έχουν τα παιδάκια μας και θα την αντιμετωπίσουμε την κάθε φάση στην ώρα της. Πολύ σημαντικό και το να μην μείνεις πίσω απολυμένος και πικραμένος, αλλά να έχεις και μια δική σου ξεχωριστή ζωή να ζήσεις.

Ανώνυμος είπε...

πάνω απ όλα ο καλός manager είναι αυτός που δεν φοβάται να χει διαδόχους πιο δραστήριους, πιο δημιουργικούς, πιο ευτυχισμένους από τον ίδιον...αυτός που νοιάζεται , πιο πολύ κι από την υστεροφημία του, για το όραμα (της ζωής)....την έχεις "βάψει"...μ` αυτά τα μανατζεράκια έχεις να δεις σουρλουλούδες και σουρλουλούδες....σε φιλώ

Αγγελική

deskalts είπε...

έχω έναν γιο 20χρονών & άλλον έναν 18χρονών. Όσο διάβαζα την ανάρτησή σου ήταν σα να έβλεπα τη ζωή μου γραμμένη σε βιβλίο. Με τι να πρωτοσυμφωνήσω ?? Με ΤΙΣ κοπελούδες ? Με το αυτοκίνητο ? Με τα ξενύχτια ? Με τα άπλυτα & τις παρέες ? Με το μαλλί? Άχ αυτό το μαλλί !!!!!!! Πάντα ήλπιζα ότι οι φίλοι τους θα με θεωρούν "ξηγημένη τύπισσα" Νομίζω ότι τα κατάφερα ..
Τώρα είμαι "manager" της μικρής 7,5χρονών. Και πάλι το ίδιο ελπίζω ...
Να τους χαίρεσαι !!!!!!!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Να τους χαίρεσαι και να τους καμαρώνεις!
Εχοντας βιώσει τις 2 εφηβείες των γιων μου, θα σου πω ότι είναι μοναδική εμπειρία για τους γονείς η φάση αυτή.
Ισως κάποιες στιγμές νοιώσεις ότι έχεις χάσει το παιχνίδι, αλλά αν έχεις "μανατζάρει" τα πράγματα σωστά, θα δεις ότι δεν είναι έτσι τελικά.
Φιλιά!

Unknown είπε...

Έχεις πολύ ωραία οικογένεια , Κατερίνα.. μπράβο σου!!!

Όλγα Χατζηχρίστου είπε...

Αααχ! συμφωνώ τόσο πολύ, μακάρι όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα τόσο όμορφα γραμμένα να υπερισχύσει η λογική και όχι το συναίσθημα! Να δώσουμε μια μικρή σπρωξιά στα αντράκια μας να προχωρήσουν μπροστά.
Ο μπαμπάς μου έχει ένα καδράκι που λέει: "πάτησα στους ώμους των γονιών μου και κοίταξα πέρα από τα τείχη". Τα λέει όλα.
Σας φιλώ όλες
(άλλη μια αγορομάνα)

Memaria είπε...

Έτσι ακριβώς όπως τα έγραψες έχουν τα πράγματα!...
manager είμαστε...και από πείρα σου λέω (μια και την περάσαμε πια την εφηβεία) πως η καλή δουλειά δεν πάει χαμένη..ωω θα κάνουν και τρέλες, αλίμονο αν δεν κάνουν, αλλά το παιχνίδι δε χάνεται..μόνο κερδίζεται!!
Να είναι καλά μόνο!!

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

Αχ Κατερίνα μου κι εγώ αυτά σκέφτομαι για το μέλλον.....Τι ωραία όνειρα..Κι εγώ έτσι θέλω να γίνω.."η ξηγημένη μάνα" χαχα!! Ο μικρός τι μούρη πονηρή!! Πόσο μεγάλωσε...Αλλά κι ο μεγάλος..αντράκι βρε παιδί μου!! πολλά φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Τελειος ο Αγγελος κουκλος να τον χαιρεσαι....Ειμαι σιγουρη οτι θα γινει και ενας περιζητητος εφηβος....Ολα θα πανε καλα θα δεις...Στα δυσκολα οι λυσεις ερχονται μαγικα και απορουμε...'ηταν τοσο απλο τελικα;'..Αγωνιουμε ολοι μας για το μελλον ειναι φυσικο....Και μενα το μελλον με τρομαζει,πολυ περισσοτερο, αλλα ζω το παρον και ευγνωμονω το θεο που διπλα μου εχω και γω τον αγγελο μου........

Ανώνυμος είπε...

μολις το διαβασα μου ηρθε στο μυαλο τα λόγια του Χαλίλ Γκιμπράν: Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Άς χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του
Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.

Πρόσφατα και τυχαια ήρθα σε επαφή με το blog σου και ενθουσιάστηκα!!! προβληματιστηκα συμφώνησα συγκινηθηκα....

vailie είπε...

Οι δικες μου οι "σουρλουλουδες" νομιζω οτι με εχουν απολυσει σχεδον...... μαλλον δεν κανω για αυτη τη δουλεια..... :-(

Φιλια καλη μου και να τα καμαρωνετε οπως εκεινα επιθυμουν εχοντας σας παντα διπλα τους!
;ο)

Κατια Μαρκουϊζου είπε...

και του χρονου και οι δυο μαζί στην παρελαση εχετε να δειτε πολλα απο το άτομο να ζησουν και οι δυο Κατερινα μου να τους καμαρωνετε , ο πεθερός μου τις δικες μας τις ξεχωριζε η αριστοκρατισσα η μεγάλη η ανεμοδουρα η δευερη ..

εν δυναμει συνταξιουχος manager σας φιλω

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα ΚαΠα. Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά σας μέχρι να μεγαλώσουν θα έχουν εφοδιαστεί με Αρχές που ειλικρινά εύχομαι να αναγνωριστούν από το ευρύτερό τους περιβάλλον σ' όλους τους τομείς..Φιλικά..

Ερμιόνη είπε...

Καλέ κουρεύτηκαν τα παλικάρια μας!! :)
Κατερινάκι, πόσο δίκιο έχεις και πάλι! Να σου πω την αλήθεια αυτή τη στιγμή απλά απολαμβάνω το πόσο πολύ με χρειάζονται τα κορίτσια και τρέμω τη στιγμή που θα μεγαλώσουν και θα ανεξαρτητοποιηθούν. Μου φαίνεται ότι θα αδειάσω!
Να τα χαίρεστε τα αντράκια σας και να συνεχίσετε να τα μανατζάρετε τόσο καλά!
Φιλιά πολλά!

Owl Mommy Βέρα είπε...

Νομίζω ότι πιο πολύ φοβάμαι μην κάνουν αυτά που έκανα εγώ και δεν τα έλεγα και στους γονείς μου! Από την άλλη θέλω να είναι ανεξάρτητη κι ελέυθερη! Ααααχ, γερή εκπαίδευση θέλουμε!
Να έχετε ένα όμορφο Σαβ/κο!

Γωγώ είπε...

Πολύ σας χαίρομαι. Μακάρι όλοι οι γονείς να είναι τόσο συνειδητοποιημένοι!

Αφροδίτη είπε...

Πειράζει που απ' όλη την ανάρτηση εγώ ξεχώρισα το μπλε και το λευκό του Άγγελου και το σκέρτσο του Γιώργου? Πολύ νοσταλγική η φωτογραφία του μεγάλου, αφοπλιστικά αληθινή του μικρού. Να τους καμαρώνετε πάντα! Όσο για τα άλλα, δε σας φοβάμαι. Είστε πιστοποιημένοι managers εσείς!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Πωπω, δεν είναι φοβερό που το γεγονός ότι τα παιδια σας μεγαλώνουν, το χαιρόμαστε σαν να ήταν δικά μας. Λατρεύω τα παλλικάρια σου (ελπίζω να συνεχίσω αν τα γνωρίσω από κοντά,χιχι) γιατί μου αρέσει που είναι κοντά σας και συγχρόνως αυτόνομα, που είναι κοντά στην μαμά (και ακολουθούν ακόμα και στις δουλειές της) αλλά όχι μαμάκηδες!!! Ο μικρός άλλαξε τόσο πολύ (ίδιος εσύ πλέον!). Οσο για το θέμα μάνατζερ, αν και έχω μέλλον μέχρι να απολυθώ, εύχομαι μέχρι τότε η εταιρεία μας να έχει επενδύσει σωστά ώστε να θερίσουμε τους καρπούς του κόπου μας με καμάρι! Οι παρομοιώσεις σου πάντα με συγκινούν και με εκπλήσουν... ωστόσο ξέρω ότι έτσι τα πράγματα γίνονται πιο κατανοητά και καμιά φορά πιο δυσκολοχώνευτα!!! Callie by Anthomeli

Christina V. είπε...

Να τους χαίρεστε και να τους καμαρώνετε όπως κάθε καλός manager καμαρώνει τα projects που δουλεύει. Ευχαριστώ κι εγώ για την αφύπνιση! Φιλιά!

Unknown είπε...

Πόσο μεγάλωσαν..!
Ο Γιωργάκος είναι φωτοτυπία σου...

Ο Άγγελος θα κάψει καρδιές..
Κορίτσιααα ο ΄Αγγελος! έτσι θα λένε οι σουρλουλούδες...
Πολλά φιλιά καλή μου...


κατερίνα είπε...

διαβάζοντας τις σκέψεις σου συνειδητοποιησα οτι κάνω κι εγω παρομοιες για τα δυο πολυ μικροτερα αντρακια μου. το μονο που εύχομαι ειναι να μη μετανιωσουν για κατι που δεν έζησαν και πάντα να ριχνουν ξένοιαστοι μια ματια πίσω στη μαμα και στον μπαμπα έχοντας την σιγουρια οτι θα είμαστε εκει ότι κι αν συμβει

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Αυτή η πονηρή φάτσα του μικρού με έλιωσε!!! Γεννημένος για πλάκα και πονηράδες ε?
Τώρα για τον Άγγελο τι να πω! Λεβέντης, κύριος, με θέληση και προσωπικότητα!
Ότι θα είσαι και "η πρώτη μαμά", θα είσαι καλέ! Αυτό είναι γεγονός! Έχεις να πλύνεις ρούχα και ο Πα αμάξια!!! Έχεις να πεις ψέμματα σε σουρλουλούδες! Αν και τον Άγγελο τον κόβω πιστό σε μία, για το Γιώργο προβλέπω ορδές γυναικών και αναπάντητες κλήσεις:)
Είστε υπέροχοι γονείς και μεγαλώνετε υπέροχα παιδιά. Το ταξίδι του γονέα είναι μεγάλο, πολύ μεγάλο και κρύβει τόσες ομορφιές αλλά και άγχη. Εύχομαι οι ομορφιές σας να είναι πολλές και τα άγχη ελάχιστα!

Ανώνυμος είπε...

ολα καλα και ομορφα αυτα που σκεφτεσαι κατερινιω μου.Αλλα μεσα στα ονειρα υπαρχουν και οι εφιαλτες.Πως θα αντιδρουσες οταν ανακαλυπτες οτι ο γιος σου 17 χρονων εχει δεσμο...με αγορι...Εκει χανεις την ανοιξη και δεν σε βρισκουν ξανα τα χελιδονια...Εκει τρελλενεται το μυαλο σου...-χαθηκε το χαμογελο απο τα χειλη μου-ευχομαι οτι καλυτερο για σενα και την οικογενεια σου- βασιλικη-

marianth είπε...

πως άλλαξαν έτσι τα μικρά σας, έπαθα πλάκα!!καλά ο Άγγελος παραμένει σέξι κούκλος αλλά ο Γιώργος πως μεγάλωσε έτσι ξαφνικά ήπιε το μαγικό φίλτρο?