Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Ο Αστερίας, η Μηλιά και το εργαστήρι της ψυχής...

Πριν λίγες ημέρες έκανα μια βόλτα στην παλιά μου δουλειά. Έτσι ξαναγύρισα "σπίτι". "Σπίτι", αποκαλούμε την Θεραπευτική Κοινότητα Ιθάκη, όλοι όσοι ζήσαμε με ένα τρόπο εκεί....


Είχα την ανάγκη να δω φίλους παλιούς συναδέλφους και να μυρίσω λίγο "Ιθάκη"...Η  Θ.Κ.Ιθάκη από μόνη της είναι ένα μέρος μαγικό μα μέσα εκεί υπάρχει ένα εργαστήρι κεραμικής , που είναι ένας τόπος γαλήνης και δημιουργικότητας.

Εργαστήρι Κεραμικής
Εκεί οι άνθρωποι σε αντίθεση με το υπόλοιπο "σπίτι" μιλούν λίγο και δημιουργούν πολύ. Όταν δεν ήμουν καλά θυμάμαι, πήγαινα εκεί και καταπιανόμουν με κάτι ή χάζευα ή απλά καθόμουν δίπλα στη Λία την κεραμίστρια και παρακολουθούσα τις κινήσεις της...

Η Λία...στο βασίλειο της!
Η Λία έχει το χάρισμα της θεραπείας μέσα από την τέχνη της και έχει  πάθος για την υπέροχη δουλειά της...



Ο χώρος είναι φωτεινός, γεμάτος χρώματα. Εκεί εργάζονται κάποιοι θεραπευόμενοι και επίσης εκεί πηγαίνει κάποιος όταν είναι στα "κόκκινα".


 Όπου σταματούν τα λόγια αρχίζει η θεραπευτική δύναμη της τέχνης...και το εργαστήρι αυτό είναι ότι πιο όμορφο και δημιουργικό υπάρχει σε ένα χώρο γεμάτο συναισθήματα να αιωρούνται στον αέρα...



Έφυγα από εκεί ελαφρότερη και γεμάτη για ακόμη μια φορά.

Τα μαγικά χέρια του Θοδωρή
Η Λία και τα αγαπημένα της σπιτάκια...
Είδα τους αγαπημένους μου....Αγόρασα και μερικά από τα ωραία γλαστράκια της Λίας 



και όχι μόνο...υπέροχα πιατάκια και ποτήρια...


Λατρεύω τα πραγματάκια τους...Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες  εδώ και επίσης μπορείτε κατόπον συνεννοήσεως να επισκεφθείτε το χώρο για τα ψώνια σας...και την ψυχή σας!!!

Φωτιστικό
Όταν λοιπόν, ήρθε η ώρα να βαφτίσουμε τον πρώτο μας γιο ήξερα ακριβώς τι ήθελα για τις μπομπονιέρες του. Θα τις έφτιαχναν στη κεραμική αυτό ήταν το μόνο σίγουρο.
Ήταν μια περίοδος όπου η αγαπημένη μου φίλη Νεκταρία μας μίλησε για την ιστορία του Αστερία, την οποία  όλες οι φίλες αγαπήσαμε και της δώσαμε μια θεραπευτική διάσταση, δημιουργώντας μια ολόκληρη περίοδο στην δουλειά...Τις μέρες  του Αστερία!!!
 Είναι μια γνωστή ιστορία που δεν ξέρω τον δημιουργό της...και σας την παραθέτω παρακάτω.

                                                            Το παιδί κι ο Αστερίας
Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπός  στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε: “Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”
Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε κοφτά: ” Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.
- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος.
- Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!
Το παιδί τον κοίταξε θυμωμένο, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ, και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.
Ο άνθρωπός μας προσβεβλημένος συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, όταν ο θυμός του είχε πια υποχωρήσει κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του,  έσκυψε  μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα.

Ήξερα λοιπόν από την αρχή οτι ο Άγγελος ήταν αυτό το παιδί. Ζήτησα από την Λία  να φτιάξει Αστερίες για την βάφτιση του...Η Λία δεν λέει ποτέ "όχι" ή "δεν γίνεται", σε νέες προκλήσεις, οπότε λίγες μέρες μετά μου έστειλε τα δείγματα, τα οποία τα έφτιαξαν μαζί με τον Θοδωρή που  έχει ειδικότητα στον τροχό... 


Έκαναν απίστευτη πανέμορφη δουλειά και οι Αστερίες μας στολίζουν ακόμη το σπίτι μας 8 χρόνια μετά....


Όταν ήρθε η ώρα να βαφτίσουμε το Γιώργο ήμουν στην περίοδο του Σίλβερσταιν. Είχα λατρέψει το "Δέντρο που έδινε" κι ένιωθα πως αυτό το βιβλίο μιλούσε στην ψυχή μου.Η ύπαρξη του Γιώργου στη Ζωή μου ήταν ένα θαύμα και ένιωθα πως ήμουν αυτή η μηλιά και θα έκανα τα πάντα για το μικρό μου αγόρι...με όποιο κόστος!!
Η ιστορία είναι μεγάλη κι είναι προτιμότερο να διαβάσει κανείς το υπέροχο εικονογραφημένο βιβλίο, αλλά  αν θέλετε μπορείτε να την διαβάσετε εδώ! Εγώ δεν μπορώ ούτε να πιάσω αυτό το βιβλίο χωρίς να συγκινηθώ....

                                                           Το δέντρο που έδινε
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά....και αγαπούσε ένα αγοράκι.
Και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε το βασιλιά του δάσους.
Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα.
Παίζανε και κρυφτό Κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της.
Και το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά...πάρα πολύ.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα πέρασαν τα χρόνια. Και το αγόρι μεγάλωσε.
Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.
Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η μηλιά είπε:
«Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου από κάτω και να ‘σαι ευτυχισμένο».
«Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω ν’ αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;»
«Λυπάμαι», είπε η μηλιά, «μα έχω εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα ‘χεις λεφτά και θα ‘σαι ευτυχισμένο».
Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί... και η μηλιά ήταν λυπημένη.
Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε κι η μηλιά τρεμούλιασε απ’ τη χαρά της κι είπε:
«Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να ‘σαι ευτυχισμένο».
«Δεν έχω πια χρόνο να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι. «Θέλω ένα σπίτι που να δίνει ζεστασιά», είπε. «Θέλω γυναίκα και παιδιά, και γι’αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. «Μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;»
«Εγώ δεν έχω σπίτι», είπε η μηλιά. «Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα ‘σαι ευτυχισμένο».
Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί. Κι όταν γύρισε η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά-καλά δεν μπορούσε.
«Έλα, Αγόρι», ψιθύρισε, «έλα να παίξεις»
«Είμαι πια πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίζω είπε το αγόρι. «Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;»
«Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα», είπε η μηλιά. «Έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά...και να ‘σαι ευτυχισμένο».
Και τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό της έφτιαξε μια βάρκα κι έφυγε μακριά.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη...μα όχι πραγματικά.
Κι ύστερα από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε.
«Λυπάμαι, Αγόρι», είπε η μηλιά, «μα δε μου απόμεινε τίποτα πια για να σου δώσω... Δεν έχω μήλα».
«Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα», είπε το αγόρι.
«Δεν έχω κλαδιά», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να κάνεις κούνια...»
«Είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κούνια», είπε το αγόρι.
«Δεν έχω κορμό», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις...»
«Είμαι πολύ κουρασμένος πια για να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι.
«Λυπάμαι», αναστέναξε η μηλιά. «Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι... μα δε μου απόμεινε τίποτα πια. Δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο. Λυπάμαι...»
«Δε θέλω και πολλά τώρα πια», είπε το αγόρι, «μονάχα ένα ήσυχο μέρος να κάτσω και να ξαποστάσω. Είμαι πολύ κουρασμένος».
«Τότε», είπε η μηλιά, κι ίσιωσε τον κορμό της, «τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει να κάτσεις και να ξαποστάσεις. Έλα, Αγόρι, κάτσε. Κάτσε και ξεκουράσου».
Και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Ήμουν αυτή η μηλιά μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής μου, οπότε όταν ήρθε η ώρα ζήτησα και πάλι από τη Λία να μου φτιάξει μια μηλιά...Μου είπε..."μμμ, θα δω τι μπορεί να γίνει...".Η Λία ξέρει...νιώθει πόσο απλά πράγματα μπορεί να έχουν σημασία για τους ανθρώπους...Ξέρει από συμβολισμούς...Οπότε σε λίγες ημέρες μου έστειλε πάλι το δείγμα και να η μηλιά μου....



Και μαζί με τη μηλιά και κάτι ακόμη...Το "σπίτι"...Στολίδια συμβολικά και τόσο ιδιαίτερα για εμάς. Στολίζουν το μπαλκόνι μας με τα φωτεινά τους χρώματα και μας  γυρίζουν πίσω με ένα βλέμμα!!



Όλα αυτά δεν είναι παρά όμορφα σημάδια στους τοίχους... Αυτό που μου έμεινε από όλα αυτά τα χρόνια, είναι ένα "σπίτι"  ανοιχτό κι άνθρωποι αγαπημένοι μέσα του... Ένα "σπίτι" ενωμένο με τη ζωή μας  και με τη φαμίλια μας... Η Ιθάκη μου...


Καλημέρα αγαπημένοι μου...

39 σχόλια:

Lila Xagorari είπε...

Τα λόγια είναι περιττά, αφήνω μόνο το ίχνος μου, οτι σε διάβασα!

Ερμιόνη είπε...

Καλημέρα Κατερίνα μου! Υπέροχες ιστορίες και οι δύο, πολύ μου άρεσε που πέρασες το μήνυμά τους στις μπομπονιέρες των παιδιών! Είναι τόσο όμορφο να τις βλέπεις και απλά να θυμάσαι!
Πολλά φιλιά!

Λαμπρινή είπε...

Κάθε φορά που έρχομαι εδώ νιώθω...απερίγραπτα...
Σ'ευχαριστώ Κατερίνα.
Καλημέρα!

Domna είπε...

Σ'ευχαριστώ.... Πέρασα και περνάω μια πολύ δύσκολη περίοδο και σε έχω για συντροφιά... Τα λόγια σου μου δίνουν δύναμη... Καλημέρα...

Georgina είπε...

"Το δέντρο που έδινε" είναι το αγαπημένο βιβλίο του νινιού ως τώρα. Η πρωτη λέξη που έιπε ήταν μηλιά και μήλο με αφορμή αυτό το βιβλίο. Δεν το περίμενα καθώς περισσότερο βιβλίο για ενήλικες μου φαινόταν παρά για νήπια. Κι όμως οι εικονογράφηση απλά τον ενθουσιάζει με τη λιτότητα της!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Κατερίνα μου αγαπημένη (ελπίζω να μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ έτσι)η ιστορία με την μηλιά δεν σου κρύβω πως με έκανε να δακρύσω...ίσως γιατί νιώθω κι εγώ ακριβώς έτσι... δεν μπορώ να κρατήσω κακία... ξεχνάω εύκολα (τι υπέροχο δώρο αυτό!). Προσφέρω χωρίς αντάλλαγμα... Ομως, πάντα υπάρχει αυτό το "διαβολάκι" στον έναν μας ώμο να μας λέει ότι δεν πρέπει να είμαστε καλοί και πρέπει να διεκδικούμε και να μην προσφέρουμε χωρίς αντάλλαγμα. Το πολεμάω όσο πιο συχνά μπορώ... και συνήθως νικάει το αγγελάκι που κάθεται στον άλλον μου ώμο... ευτυχώς. Αστείοι οι συμβολισμοί μου, ίσως και παιδικοί, αλλά έτσι νιώθω πολλές φορές όταν πολεμάει το καλό και κακό μέσα μου! Σε φιλώ και θα χαρώ μια μέρα να επισκεφτώ το μικρό σας σπίτι!Callie by Anthomeli

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα!
Ευχαριστώ......

Γιώτα

margeor είπε...

Υπέροχες και οι δύο ιστορίες (αφορμή για σκέψεις και συναισθήματα) και υπέροχη και η σύνδεσή τους με τα παιδιά σου μεσω των δώρων που πρόσφερες στη βάφτισή τους!Καλημέρα!

Nasia είπε...

εγώ θα σταθώ λίγο στο σημαντικό έργο της Ιθάκης ,που δεν υπόσχεται τέρψεις αλλά τη χαρά του αγώνα!πρέπει να μάθουμε τα παιδιά μας να μη φοβούνται τις δυσκολίες....καλημέρα Κατερίνα,πολύ όμορφα όσα έγραψες!

Σεβάχ ο Θαλασσινός είπε...

Πέρα απ'το καταπληκτικό έργο που γίνεται στην "Ιθάκη", ήθελα να σου πω για τα χρώματα!

Τι υπέροχα, φωτεινά, ζωντανά, μαγευτικά, δυναμικά χρώματα που αποτυπώνονται στις φωτογραφίες!!

Καλημέρα :)

ΕΛΕΝΑ είπε...

Απόλαυσα την ανάρτησή σου και τις δύο υπέροχες ιστορίες!
Να σαι καλά!
Καλή σου μέρα!

Βενετία είπε...

Μόλις τώρα με άγγιξες στο καλύτερο σημείο μου... Και πόσες συμπτώσεις αλήθεια! Η κεραμική είναι το πάθος μου... Θα ήθελα κάποια στιγμή να μπορώ να ασχοληθώ με αυτό και μόνο! Πραγματικά όταν πλάθεις ή σκαλίζεις τον πηλό, είναι σαν να καταπιάνεσαι με την ίδια τη ΓΗ... Κι αυτή μεταβιβάζει και σου χαρίζει όλη την θετική της ενέργεια,κι έτσι μόνο όμορφες,γαλήνιες σκέψεις έχεις... Στην Θεσσαλονίκη, όταν σπούδαζα, τότε για πρώτη φορά γνώρισα την κεραμική κι από τότε μόνο μικρά διαλείμματα λόγω παιδιών, έχω μείνει μακριά από την δημιουργία.. Τα σπιτάκια είναι αγαπημένα, οι πεταλούδες και τόσα άλλα... Ευχαριστώ Κατερίνα! Λειτουργείς αφυπνιστικά για μένα..!

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ Η ΜΗΛΙΑ ΠΟΛΥ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ...ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΜΑΝΑ...
ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ....ΑΣ ΣΩΣΟΥΜΕ ΟΣΟΥΣ ΑΣΤΕΡΙΕΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.....ΕΙΔΑ ΤΙ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΑ!!!!
ΣΤΗΡΙΞΗ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!
ΣΕ ΦΙΛΩ!!!!!!

Penelope είπε...

""Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου""

Να ναι καλά όσοι και όσες πρόσφεραν και προσθφέρουν στην ΙΘΑΚΗ Κατερίνα μου.
Όσο για τα άξια χέρια της Λίας αλλά και κάθε δημιουργού είναι μόνον για θαυμασμό.

""Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν"".

ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Dee Dee είπε...

Μου αρεσουν κι εμενα οι συμβολισμοι! Ομορφες ιστοριες και υπεροχες ιδεες διαλεξες για μπομπονιερες. Ειχαν τη δυναμη των μυθων που κουβαλουσαν, ειμαι σιγουρη :)

Καλησπερα !

Owl Mommy Βέρα είπε...

Τι όμορφες ιστορίες κι οι δύο. Και τα κεραμικά που τις συνόδεψαν. Φαντάζομαι θα αρέσει και στ'αγόρια σου να τους τις λες. Καλό απόγευμα!

myStickland είπε...

Καλησπέρα Κατερινάκι!
Τι όμορφες εικόνες!Αντικείμενα που είναι πολύτιμα,φτιαγμένα με αγάπη!
Όλοι έχουμε μια Ιθάκη να μας περιμένει εκεί στο βάθος της δικής μας ζωής..άλλοι φτάνουν,άλλοι χάνουν το δρόμο υποκύπτοντας στις σειρήνες τους..ελπίζω να ανήκω στους πρώτους!
Όσον αφορά το παραμύθι,νομίζω οτι είναι ίσως απο τα καλύτερα που έχω αγοράσει..Βρίσκονται σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη και στη καρδιά μου..Πάντα ανατρέχω στις σελίδες του,όταν το έχω ανάγκη!!
Ευχαριστώ για το όμορφο απόγευμα που μου χάρισες σήμερα!
Να περνάς γλυκά!

Eleni είπε...

Κατερίνα μου πολύ όμορφες και οι δυο ιστορίες!Οι φωτογραφίες καταπληκτικές!Νομίζω πως αν πω κάτι παραπάνω θα είναι περιτό....
Φιλιά!!!!

Lyriel Bee είπε...

Γειά σου κοριτσάκι μου!!
Αχ πόσο με συγκίνησε η ιστορία με τη μηλιά ... το πιστεύεις, δεν το είχα διαβάσει ποτέ αυτό το παραμύθι!
Όσο για τις κεραμικές δημιουργίες, είναι αριστουργήματα, και αυτά τα χρώματα που έχουν μέσα τα κάνουν ακόμα πιο όμορφα! Στολίζουν τους τοίχους μα κρατάνε και τον συμβολισμό τους για πάντα στο μυαλό και την καρδιά μας.
Φιλάκια γλυκά και παιχνιδιάρικα :))

Nena είπε...

ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!!!!

Ανώνυμος είπε...

Κατερίνα μου, από σήμερα η μηλιά θα στολίζει και το λαιμό σου εκτός από τον τοίχο σου, δεν είναι εκπληκτικό που αυτό το δώρο σου επέστρεψε σήμερα? Μόλις διάβασα την ανάρτησή σου και για ακόμα μία φορά ένοιωσα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Καληνύχτα...

Maria Villioti είπε...

Κατερινάκι είναι σπουδαίο να είσαι με ανθρώπους που το μόνο που χρειάζονται από σένα είναι να τους ακούς,να τους νιώθεις και να τους αγαπάς.Δίνεις και παίρνεις τόσα πολλά! Μόνο να θαυμάσω μπορώ αυτά που κάνετε εκεί μέσα...Ίσως είναι η μόνη Ιθάκη που ο δρόμος της αρχίζει απ'όταν φτάσεις και μετά...Οι μηλιές είναι τόσο πολύτιμες...και οι αστερίες έτοιμοι να τους δώσουμε ζωή...Καλό βράδυ κοριτσάκι μου...

Ανώνυμος είπε...

Με συγκίνησες, με έκανες να δακρύσω!

καλή συνέχεια!

ShareYourLikes είπε...

Καλό μήνα Κατερινάκι μου. Τι ψυχή βρε κορίτσι! Άφωνη :) Στέλνω την αγάπη μου!

alex είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ.ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΑΛΕΞΗ...ΗΡΘΕ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΕΙ...Η ΙΘΑΚΗ ΜΑΣ...ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΜΕ ΟΛΟΙ.ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΓΛΥΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ.

anna είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ..ΤΙ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ... ΤΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΓΕΜΙΣΕΣ.. ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΖΩ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΛΙΑΣ!..ΦΙΛΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...

SpIrToKoYto είπε...

αει στο καλό σου Κατερίνα...
είμαι μεγάλη πιά για να συγκινούμαι με έναν αστερία,μιά μηλιά κι ένα αγόρι...
( ή μήπως όχι...???...)

Καλό σου μήνα...-:))

Evie είπε...

Καλησπέρα Κατερίνα μου! Σήμερα εδώ είναι σαν φθινοπωρινή ημέρα. Έπεσε η θερμοκρασία, έχει ωραια βροχή ποτίζοντας σιγανά την διψασμένη γη κι ετσι με απόσπασε μακριά από την περιποίηση του κήπου, ίσως καλύτερα για να ξεκουραστούμε και να ποτιστούν καλά τα δέντρα.

Ωραίος ο θεραπευτικός χώρος της Λιας εσωτερικά και εξωτερικά. Τα έργα τους όλα ωραια και με συγκινεί που το καθένα κρύβει κάποια σκέψη, όπως και οι μπομπονιέρες των παιδιών σου.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!
Φιλάκια πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Every weekend i used to visit this website, because i want enjoyment, since this this web site conations really fastidious funny material too.
My weblog - αυτόματο

purpleleath είπε...

Καλό μήνα, Κατερίνα μου!!! Πόσο ξεχωριστές είναι και οι δύο ιστορίες σου...Πόσο μοναδικές οι δημιουργίες που φτιάχνουν σε αυτό το εργαστήρι... Να είσαι καλά που τα μοιράζεσαι όλα αυτά μαζί μας... Πολλά φιλιά

Unknown είπε...

γειά σου Κατερινάκι..
όλη η ανάρτηση ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.Οι δημιουργίες σας είναι..τι να πω..απίθανες!!!Εύχομαι ότι καλύτερο και καλό μήνα!!
φιλιά πολλα-))))

"Στον δικό μου υπέροχο κόσμο...." είπε...

Πώς τα καταφέρνεις κάθε φορά και με συγκινείς!
Καλό μήνα σε όλους σας,καλό καλοκαίρι!Τα φιλιά μου!

marileni είπε...

Μια ανάρτηση απόλαυση,από την αρχή ως το τέλος...

ChristinaD είπε...

κάθε φορά είσαι και μια νέα αποκάλυψη Κατερίνα!!ότι άλλο κι αν πω θα είναι περιττό!!

Demi είπε...

Χρωματιστός,όμορφος και θεραπευτικός ο χώρος Στην ΙΘΑΚΗ,θαύμασα τα υπέροχα κεραμικα !!!!φαντάζομαι δεν σου κανει καρδια να φύγεις απο το εργαστήρι :)Τέλειες και οι δυο ιστορίες με τον αστερία και την μηλιά..πολυ συγκινητικές !!!και τι όμορφες μπομπονιέρες!!!Μοναδικές!!!!!
και γω για την βαφτιση της μικρης μου είχα φτιαξει μπομπονιέρες που είχαν συμβολισμους...
Σε φιλώ!

Vivika είπε...

Υπέροχα όλα..Οι ιστορίες, τα κεραμικά,όλα είναι υπέροχα...!

vailie είπε...

Αυτες οι δυο ιστοριες ,οταν βρεθηκαν στο δρομο μου,με εκαναν να συνειδητοποιησω απο αρκετα μικρη καποια πραγματα για την ζωη και για μενα,την ιδια.
Μου αρεσουν οι συμβολισμοι, το πως με απλα πραγματακια, περνας καποιο νοημα και οι αλλοι ή το καταλαβαινουν ή οχι. Μα υπαρχει εκει και καποια στιγμη γινεται η αφυπνιση!Εισαι εκει για αυτους πριν απο αυτους! ;ο)
Μεγαλο εργο εκει στην Ιθακη...
Κεραμικη ηταν το ονειρο μου που (ακομα)δεν εχει εκπληρωθει! Εχω δουλεψει για ενα μικρο διαστημα σε ενα ιδρυμα με ΑΜΕΑ-κεντρο αποκαταστασης και επαγγελματικης προσαρμογης σαν κεραμεικος τους. Οι εμπειριες τεράστιες και η αδολη αγαπη που εισεπραξα παρα το νεαρον της ηλικιας μου τοτε, με εχουν σημαδεψει ανεξιτηλα στη ζωη μου!
Σε ευχαριστω που μου εφερες τρυφερες αναμνησεις στο μυαλο μου, ζεστασια στην καρδια μου και δακρυα στα ματια μου....σε ευχαριστω!
Καληνυχτα Κατερινα!

marianth είπε...

Φοβερό!!!!την έχω αυτή την μηλιά!!μου την χάρισε η Νεκταρία σε έναν μαραθώνιο!!!την έχω στο παράθυρο της κουζίνας μου...
ΙΘΑΚΗ μου, ΙΘΑΚΗ σου, ΙΘΑΚΗ όποιου έχει ζήσει εκεί!!
τι τυχερός...

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχω λογια....